Bob Dylan: Τα τραγούδια που αγάπησε και τον… αγάπησαν
Ο Bob Dylan δεν είναι μία τυχαία προσωπικότητα. Συνθέτης, τραγουδιστής, στιχουργός, ακτιβιστής, ζωγράφος, συγγραφέας, ποιητής, κάτοχος του βραβείου Νόμπελ, ο διάσημος μουσικός αποτελεί μία μορφή για την παγκόσμια τέχνη που είναι αδύνατον να αγνοήσεις. Στα 81 του χρόνια θα περίμενε κανείς να τον δει να ξεκουράζεται, όμως η καλλιτεχνική του φύση είναι αδύνατον να τον αφήσει αδρανή.
Ο Dylan μόλις πριν από λίγες ημέρες κυκλοφόρησε το νέο του βιβλίο, με τίτλο «The Philosophy of Modern Song», στο οποίο ο θρυλικός μουσικός που ήρθε στον κόσμο με το όνομα Robert Allan Zimmerman, ξεδιπλώνει τις σκέψεις και τις παρατηρήσεις του για 66 τραγούδια άλλων καλλιτεχνών. Η πλειοψηφία των συνθέσεων που επέλεξε ο 81χρονος για το βιβλίο του προέρχεται από τη δεκαετία του ’50 και του ’60, μία εποχή που τον σημάδεψε καλλιτεχνικά και διαμόρφωσε τις ιδέες του. Ίσως η εποχή στην οποία εστίασε να είχε ως αποτέλεσμα μόνο τέσσερα από τα τραγούδια της επιλογής του να έχουν ερμηνευτεί από γυναίκες.
Ανάμεσα στους 66 τίτλους που συμπεριέλαβε βρίσκονται τέσσερα του Elvis Presley, με το περίφημο «Viva Las Vegas», που περιγράφει τις περιπέτειες των παικτών στο πόκερ πολλές δεκαετίες πριν ένα από τα πιο διάσημα και αγαπημένα παιχνίδια με τράπουλα μεταφερθεί μέσω κινητών συσκευών και online πλατφορμών στον ψηφιακό κόσμο, να δεσπόζει. Δύο προέρχονται από τον Frank Sinatra, με το «Strangers in the Night» να αποτελεί την επιτομή του αποκαλούμενου «έρωτα με την πρώτη ματιά», πριν ακολουθήσει μία μεταφορά στα ‘70s και τη βουτιά στην εποχή της punk και της new wave εποχής στη μουσική, με το «London Calling» των Clash και το «Pump It Up» του Elvis Costello.
Στο «Philosophy of Modern Song», ο Dylan πρόσθεσε υπέροχες φωτογραφίες από παλιά δισκάδικα των ΗΠΑ, casino, παιδικές χαρές, θέατρα και κινηματογράφους για να συνοδεύσει τις σκέψεις του ανάλογα με το θέμα του εκάστοτε τραγουδιού. Αυτή, ωστόσο, είναι η μία όψη του νομίσματος, όπου ο διάσημος μουσικός αναφέρεται σε τραγούδια άλλων συναδέλφων του που τον βοήθησαν να γράφει μουσική μέχρι και τώρα. Υπάρχει και η άλλη όψη, αυτή που θέλει διάσημους συναδέλφους του να έχουν γράψει τραγούδια για αυτόν ή που είναι επηρεασμένα από τον 81χρονο νομπελίστα.
Όταν ο Marc Bolan των T-Rex έγραφε «Telegram Sam» μπορεί να είχε στο μυαλό του ως κεντρικό πρωταγωνιστή τον μάνατζέρ του, Tony Secunda, δεν έλειψε όμως ο τεράστιος θαυμασμός προς το πρόσωπο του «Bobby», που δεν ήταν άλλος από τον Bob Dylan. Το συγκεκριμένο τραγούδι δεν είναι ολοκληρωτικά αφιερωμένο στον Dylan, αφού αναφέρει πολλά ακόμα πρόσωπα σε αυτό, όπως τον «Jungle-face Jake», τον Sid Walker δηλαδή, βοηθό του μάνατζέρ του. Οι χαρακτηριστικοί στίχοι όμως «Bobby’s alright, Bobby’s alright/ He’s a natural-born poet/ He’s just outta sight» που αποθεώνουν τον Dylan, δεν θα μπορούσαν να το αφήσουν εκτός λίστας.
Το «Like Dylan in the Movies» αποτελεί την αποτύπωση σε στίχους της μεγάλης εκτίμησης των Belle & Sebastian στον Dylan. Με αρκετές αναφορές στη γνωστή ταινία του Dylan «Don’t Look Back» αλλά και πιο προσωπικά συναισθηματικά μηνύματα, οι Belle & Sebastian αποτίουν με αυτόν τον τρόπο φόρο τιμής στον τραγουδιστή εκφράζοντας όχι μόνο θαυμασμό, αλλά και ευγνωμοσύνη για το πόσο στάθηκε δίπλα σε πολύ δύσκολες, για το συγκρότημα, στιγμές.
Ο Bob Dylan επηρέασε άπειρους καλλιτέχνες και διαμόρφωσε ολόκληρες μουσικές γενιές. Ανάμεσα σε αυτούς, δε λείπουν οι θρυλικοί Pink Floyd. Παρότι οι επιρροές του δεν είναι τόσο εμφανείς στη μουσική τους, ο Dylan κατείχε τον απόλυτο θαυμασμό και των τριών βασικών μελών της μπάντας, με τον Roger Waters να χαρακτηρίζει πολύ συχνά τον Dylan, ως «έμπνευση». Ο Syd Barrett πήρε πολλά στοιχεία από το ύφος του Dylan, πηγαίνοντας τα σε ένα άλλο δικό του επίπεδο, δεν αμέλησε ποτέ όμως να εκφράζει τον θαυμασμό του στον τραγουδιστή.
Ένας από αυτούς τους τρόπους ήταν και η δημιουργία του «Bob Dylan Blues», ενός από τα πιο διάσημα και ξεκάθαρα αφιερώματα στον Dylan, το οποίο είναι κρίμα που έμεινε για τόσον καιρό στο συρτάρι των ακυκλοφόρητων τραγουδιών, αφού παρότι γράφτηκε το 1965 δεν κυκλοφόρησε ποτέ μέχρι το 2001. Για αυτό, μάλιστα, ακούγεται ότι γράφτηκε από τον Syd Barrett ενώ είχε μόλις παρακολουθήσει μία συναυλία του Dylan.
